Sesime Gel (Çiçek Türkiye, 2014) veya “” (Gürcistan, 2013) “gibi filmler sürükleyici anlatılar olarak excel bu şablonu aşmış. Ancak, “2014” Pakistanlı bir drama, Dukhtar, her zaman mecazları tarafından deveyi kestiler hissediyor ve Roman ya da ilgi çekici bir şeye yapışmak için başarısız olur.
Aynı zamanda yazar ve yapımcı olarak görev yapan ilk yönetmen Afia Nathaniel Serena, yönetmen, “Dukhtar” Mustafa (Samiya Mümtaz) Aref (Saleha), büyümüş de küçülmüş bir kız, Allah Rakhi, koruyucu annesi hikayesi. Kuzey Pakistan dağlarında yaşarlar ve onların yakın çevresinde erkekler tarafından sınırlı. Daulat Khan (Asıf Khan) Allah Rakhi çok eski kocası, rehin evlilik rakip Muhtarı Mustafa için. Ama Allah Rakhi katlanamaz kızının hayatında 15 ve bu nedenle terk ettiklerinde Daulat evli ve öfkeli baba, ardında hummalı bir kovalamaca, her ikisi de rahatsız kocasından-kıvılcım kapalı olduğunu ve ameliyat olmak zorunda kalmış O acı ve şiddet yoluyla gittiğini görmek için. Sohail (Mohib Mirza), istemeyerek de olsa onları gemiye alır ve onları hedef haline gelir yapan bir kamyoncu ile yolları çapraz.
Bazı sahneler zaten ve ne yazık ki “Dukhtar” tüm bu kutuları keneler bunları biliyorsun kaçak yolculuk filmleri " nde. Karşıtları kahramanları barındıran araç Bul ve iyice kontrol edin, ama kimi aradığını bulmak için başarısız o kadar gergin bir oh sırası? Anladım. Halka açık bir yerde bir pitstop, bu durumda yol kenarı restoran, sadece kayıp kişilerle ilgili yayın yapan radyo haberleri keşfetmek için? O da var. Gıcırdayan arabayı başlangıç olup olmayacağını bağlı olarak chase önemli bir an. Burada. Kahramanları geceleri bir kamp ateşi tarafından ayakta kalmak ve kasvetli backstories kendi anlatan? “Dukhtar” kapalı bulunuyor.
Klişelerinin farkında rampancy “Dukhtar” biraz daha öz olsaydı iyi olabilirdi. Ama bu bir uşak gürleyen gökyüzüne bak ve portentously ki: “yaklaşan bir fırtına var burada film türüdür.” Eğer senaryoyu bu zorunlu kontrol noktaları geçilen ancak daha sonra derin bir şey teklif etti, oraya yapılan sakar ayak işlerini affedebilir. İnsanlar aslında tam tersi olması gereken film karakterleri ve hayatları küçük etrafınızdaki insanlar, sanki henüz, Nathaniel senaryo geliyor.
Becerikli yönü bu engelin üstesinden gelebilir, ve daha önce yapmış, ama Dukhtar “film yapımı için küçük bir yetenek.” Lahor'da kalabalık bir sokakta finali için tek boyutlu bir destek karakteri ve Zeynep evde oynamak neyin erken bir sahne, kompozisyonlar film okulundan scene sağ en yaratıcı ve alır. Sonuna doğru, bir karakterin hayatı tehlikedeyse, Yumuşak Odak, diğer karakterlerin sesleri, ağlamaklı müzik ve mesafeli yankıları üçlü nazar olsun. Genellikle Nathaniel bir sahne ekran gibi davranır, yakınlık, ama yok da getirdiği durağanlık. Sonuçta, izleyiciler hala ekranda insanlardan uzak bir kamera var.
Oyunculuk sayfa üzerinde yükselmeye çalışır ve neredeyse başarılı olur. Mümtaz hayallerinden vazgeçmiş ama fantezi kızının uçuşları engel bir şey gelmesine izin vermeyecek bir anne olarak, filmin duygusal direğidir. Zarar ve gözleri ile bir ömür boyu sürecek pişmanlık taşır. ama her kızının eylemleri gülümseme ya da onu güldürmek, neler olabileceğine dair somut bir anlam alır. Mirza, Pakistan'da bir yürek hoplatan, tarafından çalışmaları da övgüye değer. Kavis ... ... tahmin edilebilir olsa da, doğal karizması ve emotiveness onun yolculuğu eğlenceli hale.
Dukhtar “hakkında en iyi şey-yer çekimi üzerinde çarpıcı teklik tanıyan Armughan Hassain-Görüntü Yönetmeni. Çorak arazi dağlık Karayolları, brooks olabilir akışları ve dustiness ile ekranı doldurur.
“Dukhtar” size anlatmak istediği masalı indefatigably ciddi olduğunu göstermek istiyor dünya ve toplum eleştirisi hedefliyor. Pakistan kendisi, siğiller ve tüm arsız bir aşk mektubu. Yine de, bir film, bir kitap kadar şerefli bir yer kazanmak için çok kitap yazmış, ve hayal kırıklığına uğradım.
