Filmin şizofreni (bu film ne hakkında olduğunu hiçbir firma fikri vardır) büyüklüğü onu tutar, ama kötü yapmaz. Bu tür, aslında, büyüleyici: Bir tarla deneme olma eyleminde bir film bir deney olduğu bir rüya şair sade gerçekliğe düşünür. Bu ilaçlar ya da demans dekolmanı ile görülen korku gibi. Müziği karakterlerin düşüncelerini duymak için bize izin verir, ama bu karakterler bu düşünceleri olurdu hiçbir mahkumiyet yoktur. Hepsi aynı sesle musing gibi görünüyor, yaşlı bir adam sesi, daha eğitimli, daha şiirsel ve şu karakterlerden herhangi birini daha az dünyevi olması muhtemel görünmektedir: yönetmen sesini.
Terrence Malick gördüğüm en iyi filmlerden ikisi direktörü, "Badlands" (1973) ve "Days of Heaven" (1978). "İnce Kırmızı Hat" bazen ekranda gösterilir yatan trajedi bir anlatıcı muses, bazen ima ettiği ikinci filmi, bir uzantısı gibi hissediyor. Her iki film de tüm doğal şeyler Tanrı'nın zihninde altta yatan gerçekliği paylaşan bir aşkın anlamda üzerine kurulmuştur. Film bir soruyla açıyor: "Neden doğanın kendisi ile uğraşmak mı?" Bir timsah, bir öldürme makinesi gösterir. Erkeklerin timsahlar daha ölümcül kanıtlamak Sonra, bu bir kuş gösterir, onun kanat zemin boyunca kendisini çekerek, açılan ateş sonucu paramparça. Bir bakıma filmin hiç, ama sadece tüm canlıların (ya birebir ya da mecazi ve birbirlerini yemeye) birbirlerine öldürme gerekliliği üzerinde kurulan hangi yol hakkında savaş hakkında değil.
Film, bir Pasifik adasında bir İdil ile açılır. İki asker firar gitti ve kabile öncesi lapsarian devlet var insanlar, ağaçlardan düşen meyve yeme ve denizlerden sıçrama balık mutlulukla yaşamak ve Eden lütuf de hoşnut gülümseyerek var. Bu, film ima, insanın en iyi doğasını yansıtır bir toplumdur. Iki asker esir ve Guadalcanal'da önemli bir tepe üzerinde saldırı için kendi ordu şirkete iade edildiğinde Ama gerçek keser.
Bir asker eşi için sevgisini hatırlar gibi diğer flashback - savaş sahneleri sırasında, ada idil için flashback olacak. ("Yunanca") West Point Homer okumak ve bu kadar uzun okudu sonra son savaşta olduğu sarhoş olan bir albay (Nick Nolte) ile ifade edilen bu basit zevkleri karşı savaş ideolojisi dizilir. Filmin ikinci perdesi arsa iyi savundu tepenin alınmasını gerektirir ve albay bir ön saldırı saldırıya olmasını tercih ediyor; Bir kaptan (Elias Koteas) intihar olarak bu planı direnir ve bakış stratejik açıdan doğru, ama Albay'ın bloodlust bakıldığında yanlış: "Sen kahrolası kavga önlemek için ormanda etrafında adamlarını alacaksın değil." Askerler tek tek karakter olarak iyi gelişmiş değildir. Kir ve kanlar içinde, onlar çok birbirine benzeyen, ve biz onların isimlerini duymak zorlanma, çoğunlukla tek hece (Tall Welsh, Fife, Witt, Gaff, Bosche, Bell, Keck, Staros) dışarı havladı. Bazen bir eylem sırasında biz izlerken kim emin değiller ve daha sonra bir araya parça parça etmek zorunda. Eminim savaş böyledir, ama ben o Malick'in noktası emin değilim: Ben o kaderi ve bireysel karakterlerin kişilikleri sadece çok ilgi değildi bence.
Bu senaryo ilham James Jones tarafından romanında bu şekilde değildi. Jones, keskin onun karakterlerini çekti ve Herkesten yeteneğine ve kişiliğine göre hareket hangi yollarla belirtilen; romanı tarzında Spielberg tarafından filme olabilirdi "Saving Private Ryan." Malick filmi bir bok ateş gibi daha görür. Amiri memurlarını meydan için kaptan ilk dövüş bir mahkeme, daha sonra Silver Star ve daha sonra bir Purple Heart sunulmaktadır. Hepsi aynı. O da albay tarafından Amerika'da aktarılır ve bunun yerine adamlarıyla kalma konusunda ısrar, o gidiyor olması oldukça mutlu itiraf ediyor. Bu, geleneksel savaş klişeler bir film değil.
Savaş sahneleri kendilerini belirli bir tepenin coğrafya duygusu oluştururken, Japon sığınaklar tarafından savunulduğu şekliyle, hangi yollarla Amerikan askerleri ayırmaya çalışmayın, ustaca vardır. Kamera çim düşük çömelir ve Malick çekirge veya çim bıçaklar üzerinde duruluyor, biz böyle bir savaş yerden askerlerin gözleri inç gerçekleşmiş olması gerektiğini hatırlattı. Japonlar boyunca (dil bile altyazılı çevrilmez, çok önemli bir sahne) tamamen depersonalized vardır; gerekli antagonistleri olarak çok düşman olarak görülmez - ". kendisi ile uğraşmak" doğanın zorlama bir ifadesi (Bir karanlık felsefi voice-over sorular Japon askerleri üzerinde yüzen ne merak "İnce Kırmızı Hat". Onlar da doğa, ölümsüzlük, insanlık ve ölüm hakkında hayal mıydı?) Sean Penn, John Cusack, Jim Caviezel ve Ben gibi Aktörleri Chaplin birkaç saniye veya bir dakika sahneleri için mükemmel sesi bulmak ve daha sonra bir ritim kurulabilir önce bırakılır. Biz kesintiye eylemlerin ortasında karakterleri rejoining olan anlamda olsun. Koteas ve Nolte yuvarlak performansları oluşturmak için yakın gelir ve Woody Harrelson iyi bir ölüm sahnesi vardır; John Travolta ve George Clooney gibi aktörler yani kısaca onlar misafir yıldızlı başka bir şey gibi görünmek için vaktim yok ekranda edilir.
Filmde merkezi istihbarat, hatta kendi voice-over felsefelerin karakter herhangi ait değildir. Bu kimin fikirleri savaş hakkında içten ama derin olmayan Malick aittir; diye soruyor soruları kaçınılmaz, ancak savaşta askerlerin hiç (bir tahmin onlar sonraki ne yapması gerektiğini kendilerine sormaları ve nasıl cehenneme onlar vurulduğuna kendilerini tutabilir) onlara sorarsanız kimse merak ediyor. Bu film uzun üretim öncesi, uzak Jones romanından sürüklendi if (Jones'un kişisel savaş deneyimi dayalı olan) ve film üzerinde olduğu gibi, savaş o kadar çok meditasyon içine kadar var. Savaş hakkında voice-over gözlemlerin değil çoğu gerçekten değil, savaş filmleri hakkında? Onların malzeme ve gerekçeler hakkında, kimse onları yapar ve ne biri söylemek istiyoruz neden? Bu görülmeye değer gibi düşünceler ilham Herhangi bir film. Ama seyirci işini bitirmek zorundadır: Malick nereye gittiğini ya da ne dediğini emin değil. Bu iyi bir şey olabilir. Bir soru hayır cevabı varsa, biriyle sağlanacak kullanışlı değildir. Yine bir evrensel hukuk gibi görünüyor ne şaşkın tiyatro bırakır: En savaş filmleri iken "savaş karşıtı" her zaman kazanan tarafın bakış açısıyla savaş karşıtı vardır. Onlar "Savaş cehennemdir ve biz kazandık." Derler Savaş karşıtı filmler kaybedenler açısından söylenmesi gerekmiyor mu? Savaş cehennem oldu ve onlar kaybetti.
